Donderdag 14 oktober
'De Schreeuw' (1893) van de Noorse schilder Edvard Munch is een van de beroemdste schilderijen van de hele wereld. Hij schilderde zichzelf toen hij zich triest en verward voelde. Hij probeerde zijn verdriet uit te beelden met kleuren en lijnen. Munchs vriendinnetje had het net uitgemaakt en brak zijn hart. Hij schilderde dit verdrietschilderij maar liefst 4 keer, telkens een tikkeltje anders. Op een avond wandelde Munch met vrienden terug naar de stad Oslo. Ze bleven staan op een brug. Terwijl zijn vrienden doorliepen bleef Munch staan, aangegrepen door het landschap en de lucht met de ondergaande zon. Hij hoorde en voelde het landschap rondom hem schreeuwen. Hij kreeg een onmachtig en depressief gevoel. Deze gebeurtenis maakte zo veel indruk op hem dat hij deze gebeurtenis later meerdere malen vastlegde op doek. Munch schreef een gedicht voor de pastelversie uit 1895 op de lijst van het schilderij:
"Ik liep met twee vrienden over de weg. De zon ging onder - de lucht kleurde bloedrood en ik voelde een zweem van melancholie - Ik stond stil, doodmoe - over de blauwzwarte fjord en stad hingen bloed en tongen van vuur. Mijn vrienden liepen door, ik bleef achter - rillend van angst - Ik voelde de grote Schreeuw in de Natuur."
In de les beeld mochten de kinderen hun eigen versie (een parodie) van dit schilderij maken: sommigen maakten van het verdrietige mannetje bvb. zichzelf (met een foto op het gezicht), een panda, een stripfiguur, een minion, hun knuffel,... Vandaag werkten we met Panda oliewaskrijtjes. Wie wou, mocht ook nog waterverf, gewone wasco’s, kleurpotloden of stiften gebruiken. De resultaten zijn prachtig! Volgende week zullen we tijdens de muzische evaluatie alle kunstwerkjes eens van dichterbij bekijken en bespreken. Je kan ze al op enkele foto’s bekijken. Benieuwd hoe de werkjes eruit zien?
Edvard Munch (1863-1944)
De Schreeuw, 1893,
olieverf, pastel en tempera op karton, 91 x 74 cm,
Nationaal kunstmuseum, Oslo
De Schreeuw - 4 versies (1893, 1893, 1895, 1910)
